Onte fun a outra concentración contra a violencia machista, en Compostela. Ano novo (2017), agora ben, continuamos có mesmo escenario: outra muller foi asasinada pola súa parella, nesta ocasión no Carballiño (Ourense). Os veciños diranlle aos medios que era un bo home, que nunca escoitaron ningunha queixa e que están tristes ao coñecer a mala noticia. Todos sabemos que os trapos sucios, lávanse na casa. Até cando os segredos de familia van agochar violacións e outras agresións contra as mulleres? Os discursos baleiros non serven para nada, poucos son os mecanismos reais que permiten intervir no ámbito doméstico-privado. Iso é cousa súa, que se maten entre eles. Se algunha muller denuncia, primeiro enfróntese a un tribunal e un inferno burocrático, despois dase conta de que as leis son insuficientes e non está segura en ningures. Só hai miradas acusadoras. E infelizmente, en numerosas ocasións atopamos os corpos das que non subreviviron ao terrorismo machista. A dobre moral.

Continúa leyendo “Somos o berro das que xa non teñen voz”